LUCANICUS

LUCANICUS

cogn. quod a Lucanis victis se non aspernaturum adiebat Antoninus Caracalls, apud Aelian, Spartian. Et quum Germanos subegisset, Germanicum se appellavit: vel ioco vel serio, ut erat stultus ac demens, asserens; si Lucanos vicisset, Lucanicum se appellandum. Indigitate nempe voluit, nullum adeo βλάσφημον aut ridiculum populi nomen posle inveniri, ut cognomen ab eo ductum velit refugere, si eum poupulum vicisset. Quid autem insit tidiculi in hoc cognomine, obscurum non est; nam inter edulia genus quoddam fuit intestini farti, quod lucanicam voca bant: a qua Romanos, homines ventri ac abdomininatos Lucanicos vocitate consuevisse, aurot est Amm. Marcell. l. 28. c. 4. quasi Graece dicas Α᾿λλαντοφάγους, vel Α᾿λλαντοπώλας: cuius nominis vilitatem et dececus norunt, qui Attici Comici Equites legêrunt. Quanto sapientior Aurelianus, qui, victâ Carporum gente, Carpici cogn. a Senatu sibi delatum reiecit, ob vicinatum vocabuli carpisculus, quo calceorum genus quoddam illa aetas nominabat, Casaub. ad l. Ceterum de farciminis hoc genere, in Lucania primum facto, unde nomen, vide Ioh. Meurs. ad Arnob. l. 3. c. 12. ut et eadem te Phaliscorum, qui ventres porcinos dictos paravêrunt, Lud. Nonnum Dioeteticon l. 2. c. 14. Rader. ad Mart. l. 4. Epigr. 46. cuius Epigraphe de Sabello.

Et Lucanica ventre cum Falisco:

C. Barth. Animadvers. ad Stat. l. 4. Sylv. 9. v. 35.

Non Lucanica, non graves Phalisci?

quorum uterque de muneribus ibi Saturnalitiis agit; Akos: nec non hîc ubi de Isiciis, quae tamen aliud farti genus proprie notant, item in voce Pavo nec non Physcon. Addam saltem, uti hodie ad brassicam apponitur, sic olim oras patinae habentis pultem ex tritico circumdedisse hocfartum; ex codem Mart. l. 13. in Xeniis Epigr. 34. cuius Epigraphe. Lucanicae.

Filia Picenae venio Lucanica porcae

Pultibus hinc niveis grata corona datur.